BEŠE TEATAR NA OBODU GRADA

BDP je osnovano kao Gradsko pozorište 1947, prva premijera “Mladost otaca” B. Gorbatova izvedena je 20. februara 1948, naredne godine preimenovano je u BDP, a 1950. Predrag Dinulović postaje upravnik. On omogućava tada mladim rediteljima kao što su Soja Jovanović i Minja Dedić da zajedno sa ambicioznim glumačkim ansamblom (Rade i Olivera Marković, Tatjana Lukijanova, Predrag Laković, Vlastimir Đuza Stojiljković, Ljuba Tadić, Renata Ulmanski…) postavljaju nove tekstove savremenih dramatičara, pre svega američkih pisaca poput Tenesi Vilijamsa i Artura Milera. Novi repertoar i sa njim savremeniji, opušteniji stil glume uneli su dah svežine u beogradski pozorišni život. “Zlatno doba” Beogradskog dramskog pozorišta je imalo podršku kritike i publike, a samo jedna trolejbuska linija do teatra na obodu grada – nije ni malo uticala na gledaoce, koji su salu punili iz večeri u veče.

Beogradsko dramsko pozorište uspelo je da u 2020. uđe, po oceni stručne javnosti i publike, sa novim naslovima koji spadaju među najkvalitetnije, teatarske produkcije prethodne godine. Realizovana je ideja o osnivanju Regionalne unije teatara (RUTA), koja okuplja 6 reprezentativnih kuća iz Hrvatske (Ulysses), Slovenije (Mestno gledališče Ljubljana), BiH (Kamerni teatar 55, Sarajevo), Crne Gore (Gradsko pozorište, Podgorica) i Severne Makedonije (Dramski teatar), i organizovan je prvi u nizu RUTA festival.

Istovremeno, u toku je manje vidljiva, ali značajna unutrašnja rekonstrukcija prostora u kome radimo, smišljena da osveži i poboljša uslove produkcije. Želja je da u treću dekadu ovog milenijuma BDP uđe poboljšano u realizaciji i promociji projekata, ali i podmlađeno u smislu ideja, saradnika i ansambla.

Upravni odbor Beogradskog dramskog pozorišta je, povodom obeležavanja Dana pozorišta, vezano za tradicionalna godišnja priznanja za izuzetan trud i doprinos radu naše Kuće, doneo odluku:

Nagrada za radni doprinos „Mihajlo Fejzulovski” za uložen trud i ostvarene rezultate u radu u 2019.godini, koji su doprineli nesmetanom funkcionisanju u svakodnevnim poslovima, kao i u redovnoj produkciji, dodeljuje se: Bojani Karajović – pomoćniku direktora; Dragani Dragićević – poslovnom sekretaru; Iliji Kozjaku i Nebojši Krogu – majstorima svetla.

Specijalna nagrada se dodeljuje glumačkom ansamblu predstave „Plastelin” za kolektivnu igru u kojoj su svoje umetničke individue podredili specifičnom konceptu predstave. Ljubomir Bulajić, Aleksandar Jovanović, Jana Milosavljević, Maja Ranđić i Aleksandar Vučković tumačeći više likova u komadu Vasilija Sigareva, u režiji Marka Torlakovića, kombinujući vešto i posvećeno sva glumačka sredstva, bez preterivanja, dodatne farsičnosti ili suvišne emotivnosti, uspeli su da dosegnu sav naboj poetske brutalnosti ove neobične priče.

Nagrada za najbolja ostvarenja članova ansambla Kuće i gostujućih umetnika i autora, u predstavama Beogradskog dramskog pozorišta u 2019.godini dodeljuje se:

–          Pavlu Pekiću – za ulogu Fon Ašenbeka u predstavi “Sumrak Bogova”

Pavle Pekić, u surovoj i mučnoj “igri stolica” u uspostavljanju novog poretka tj “vrlog, novog sveta” pisca Ivora Martinića i reditelja Jagoša Markovića, pravi, sa puno svedene elegancije, lik Fon Ašenbeka kao “gospodara lutaka”. Tačnije, onog koji povlači konce nemoćnim marionetama, smeštenim u žrvanj bešćutnog mehanizma apsolutne vlasti; zatvarajući pri tom – bukvalno, u isti koš i publiku i ostale glumce na sceni, bez mogućnosti izlaza. Neprikrivena podmuklost nepatvorenog zla, efekat je koji, na prvi pogled bez napora, postiže Pekić svojom igrom i koji ubedljivo, u svoj nezaustavljivosti, izaziva iskonsku jezu i strah.

–           Patriku Laziću – za režiju predstave “Fine mrtve d(j)evojke”

Kontroverzni komad “Fine mrtve d(j)evojke”, jednog od najintrigantnijih umetnika nove generacije u regionu, Mate Matišića, inspirisao je mladog reditelja Patrika Lazića da se često proskribovanom temama pozabavi u diplomskoj predstavi, ostvarenoj u saradnji sa FDU (mentori su bili profesor Egon Savin i docent Filip Grinvald). Lazić, mada na početku stvaralačke karijere, pravi zrelu, promišljenu i iznad svega – uzbudljivu predstavu. Sa merom, precizno otvara prostor za glumačku igru i fino nijansiranje Matišićevih likova, vagajući i vešto podcrtavajući duhovitost britkog dijaloga, svedenost situacija u fragmentarnoj dramaturgiji. Time postiže upečatljiv rezultat – duboku, emotivnu reakciju publike na turobne, potresne posledice predrasuda sveta u kome živimo.

Nagrada “Tatjana Lukjanova” – glavna godišnja nagrada za višegodišnji doprinos Beogradskom dramskom pozorištu i pozorišnom životu Srbije dodeljuje se Jagošu Markoviću, reditelju, koji je karijeru 1988. godine praktično započeo u našoj Kući, predstavom „Čarapa od sto petlji” Aleksandra Popovića. Za više od 30 godina, njegovih šezdesetak režija na prostoru čitave nekadašnje Jugoslavije, kao i u Evropi, značajno su uticale na scenski jezik, savremen pristup klasici, kao i eksplozivan, ekspresivan, specifičan glumački izraz. Godine 2006. ponovo je radio u Beogradskom dramskom pozorištu, „Bluz za Mesiju“ Artura Milera; a prošle godine njegova postavka „Sumraka bogova“ Ivora Martinića, po filmu Lukina Viskontija, proglašena je po oceni kritike i stručne javnosti, za predstavu koja je obeležila čitavu 2019.

Radio je u svim najznačajnijim teatrima u region. U švedskom Kraljevskim pozorištu Dramaten povodom jubileja tog teatra režirao je Strinbergovu “Kraljicu Kristinu”. Posle raspada Jugoslavije prvi je naš reditelj koji je radio na Dubrovačkim ljetnim igrama (“Romeo i Julija”, 2014.). U Bugarskoj je održan festival „Balkan čita Jagoša” – četiri reditelja radila su njegov tekst “Govornica”. Dobitnik je oko pedeset strukovnih, festivalskih i državnih nagrada među kojima su: Nagrada „Bojan Stupica”, Sterijina nagrada, Nagrada oslobođenja Beograda, Trinaestojulska nagrada , Nagrada “Mića Popović”, Nagrada za svekupan doprinos stvaralaštvu Crne Gore, Nagrada grada Beograda, Nagrada grada Podgorice, nekoliko Nagrada „Zlatni ćuran“, „Ardalion“…